Het eind van de Verlichting en Staring

De Romantiek als verzetsbeweging:

Aan het eind van de Verlichting had iedereen een beetje genoeg van de strenge regels en inperkingen. De mensen kwamen in verzet tegen:
-de regering
-de overheersing van het verstand
-de gevolgen van de industriële revolutie
-de regels van het classicisme (de klassieke oudheid)

In de Romantiek werd juist het gevoel, de natuur, creativiteit en kunst heel belangrijk gevonden. Men vond de kerk niet meer nodig, maar dacht dat de natuur een uiting van god was. Het wereldbeeld werd ook heel erg geromatiseerd.
De vorige heersers hadden de oude Romeinen en het classicisme vaak als voorbeeld voor hun heersen gebruikt. Nu keek men naar een geromantiseerde versie van de Middeleeuwen.

Men probeerde ook de industriële revolutie tegen te gaan.

De romantische schrijver Anthony Christiaan Winand Staring uit Almen was ook tegen de industriële revolutie. Hij werd in 1767 geboren in Gendringen, maar groeide op in Gouda. In 1773 ging hij naar de Franse school. En in 1782 naar de Latijnse school in Gouda. In 1783 vertrok hij om in Hardewijk te gaan studeren. In 1791 ging hij in 'Kasteel de Wildenborch' in Vorden wonen. Hier startte hij een school voor de kinderen en boeren uit de omgeving. Hij is bekend geworden door zijn verhaal over de hoofdige boer: De mensen uit Almen gingen in de winter niet naar de kerk omdat ze dan een stukje door de berkel moesten lopen en daar ziek van werden. Daarom liet de priester een brug bouwen. Maar er was een boer die zei: 'Wat goed was voor onze voorvaderen is ook goed genoeg voor ons'. En hij bleef door de berkel naar de overkant gaan. Zijn medeburgers volgden zijn voorbeeld en de enige die de brug nog gebruikte was de priester. Het werk van Staring werd alleen niet erg gewaardeerd omdat het moeilijk toegankelijk was. Hij stierf in 1840.

Doordat men tegen de regels inging ontstond er veel vrijheid. Een bekende uitspraak uit die tijd was: 'vrijheid, gelijkheid en broederschap'. Maar men werd er ook onzeker van. Er werd veel geschreven over het noodlot. Men zag het leven als een avontuur vol gevaren. Tollens noemde zijn boek over het noodlot dan ook het rad van avontuur. Ook Charles Baudelaire schreef over het noodlot. Hij maakte een lofgedicht voor Satan. Hij kreeg hiervoor wel een boete van 300 frank, want dit vond men toch wel ongepast.