Liefdeszang
De lentewolk liet na te droppen;
het romlend zwerd wierd stom;
de dauw dreef langs de heuveltoppen,
waarachter maanlicht klom;
daar zong al 't woud zijn avendlied!
Wij voelden 't..en..wij spraken niet!
Het lover ruiste-Lina trilde-
Ik sloot haar aan mijn borst!
O kus, die 't eerst de vlammen stilde
van langverheelden dorst!
Ik zwoer, zo lang ik aadmen zou,
Natuur en u, o Lina, trouw!
Dit is een heel oud gedicht, echt uit de romantiek. Ik vind het mooi omdat het echt zo'n gedicht is waar je aan zou denken als je een oud liefdesgedicht zoekt. Behalve de taal ook de styl. Dat vind ik wel leuk om te lezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten