maar de Nederlandse vertaling is ook mooi.
Moeder, breng me naar de velden,
in het prille ochtendlicht
zal ik de bloemen zien ontluiken,
als takken zachtjes wiegen.
Al die bloemen zeggen dingen
voor duizend verliefden van hart
en de bron wil ons verhalen
wat de nachtegaal verzwijgt.
De roos, zij was al ontloken
in het prille ochtendlicht;
haar jonge bloed was zo blozend
dat de dauw verdwenen is;
zo verzengend op haar stengel
dat zich brandde aan haar de wind;
hoog getogen!, en hoe stralen!
Ontloken was zij!
Gekozen en vertaald door:
Barber van de Pol
Bij dit gedicht wordt er niet echt duidelijk over de liefde gesproken.
Toch merk je dat het er wel over gaat. Dat vind ik heel mooi gedaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten