Jantje zag eens pruimen hangen,
O! Als eieren zo groot.
“t Scheen, dat Jantje wou gaan plukken,
schoon zijn vader ‘t hem verbood
Hier is, zei hij, noch zijn vader,
noch de tuinman, die het ziet:Aan een boom,
zo vol; geladen,.mist men vijf zes pruimen niet.
Maar ik wil gehoorzaam wezen,
en niet plukken, ik loop heen.
Zou ik, om een hand vol pruimen,
ongehoorzaam wezen? Neen.
Voord ging Jantje: maar zijn vader,
die hem stil beluisterd had,
Kwam hem in ‘t lopen tegenvoor aan op het middenpad.
Kom mijn Jantje, zei de vader.
kom, mijn kleine hartedief!
Nu zal ik u pruimen plukken;
nu heeft vader Jantje lief.
Daar ging Papa aan ‘t schudden,
Jantje raapt schielijk op;
Jantje kreeg zijn hoed vol pruimen,
en liep heen op een galop.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten